17 Νοέμβρη 2024
Φέτος συμπληρώνονται 51 χρόνια από την ηρωική εξέγερση του Νοέμβρη του 1973. Μία εξέγερση που ακόμα και σήμερα φωτίζει τους αγώνες μας, καλώντας μας σε πάλη για τα πλατιά λαϊκά μας δικαιώματα, ενώ τα διδάγματα του Νοέμβρη δείχνουν την αναγκαιότητα του αγώνα για Σοσιαλισμό και Ανεξαρτησία. Η αναγκαιότητα αυτή προκύπτει αν αναλογιστούμε τον αμερικανοκίνητο χαρακτήρα του πραξικοπήματος και την μιλιταριστική φύση του δικτατορικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι εξυπηρέτησε την εγχώρια και ξένη αστική τάξη μέσω του αντικομουνισμού, ενώ ο εργαζόμενος λαός αντιμετωπίστηκε απλά σαν μια σειρά αριθμών, σαν βορά των κανονιών του πολέμου και όλων των υποκινητών του.
Σήμερα, 51 χρόνια μετά οι εξελίξεις μας υπενθυμίζουν αυτά τα ζητήματα και επαναφέρουν με νέα μορφή ορισμένα από τα καθήκοντα που προκύπταν και τότε. Από την μία, το σύστημα και όλοι οι απολογητές του προσπαθούν να αποκόψουν τον ξένο παράγοντα από τις μνήμες του πραξικοπήματος για να ενισχυθεί η μικροαστική και εθνικιστική ικανοποίηση του αφηγήματος της «ανεξάρτητης» και «κυρίαρχης» χώρας. Παράλληλα, η άνοδος της ακροδεξιάς, των νεοφασιστών, των μισαλλόδοξων θεωριών (τόσο της ισλαμοφοβίας όσο και του αντισημιτισμού) και του ρατσισμού γεννούν το επιτακτικό καθήκον να πολεμήσουμε όχι μόνο τον φασισμό – ρατσισμό, αλλά να τσακίσουμε το πρόβλημα στην ρίζα του, να στρέψουμε την πάλη σε πάλη κατά του καπιταλισμού.
Μεγάλο καθήκον, μπροστά σε αυτήν την ευθύνη, είναι και η διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης, κόντρα και σε αυτούς που το ’73 στάθηκαν απέναντι στην εξέγερση αλλά και σε αυτούς που τώρα προσπαθούν να την καπηλευτούν, αλλά και η ιδεολογικοπολιτική κατάρτιση των αγωνιστών, με παρεμβάσεις στα σωματεία, στις αυτοοργανωμένες λαϊκές δομές και συλλογικότητες.
