Ανακοίνωση των ΣΚΔ για τα 11 χρόνια απ’ την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους Ναζί της Χρυσής Αυγής.
Πέρασαν 11 χρόνια από την στυγνή δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα από τα μέλη των Ταγμάτων Εφόδου της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Εκείνο το βράδυ έγινε φανερό αυτό που αρκετοί χιλιάδες πολίτες δεν δέχονταν να πιστέψουν: ο χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής και η σύνδεσή της με το ντόπιο κεφάλαιο. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο δολοφόνησαν τον Παύλο: γιατί με την μουσική του έθετε σε έμπρακτη αμφισβήτηση την καθεστηκυία τάξη και καλούσε και ευρύτερες λαϊκές μάζες σε αυτήν την κατεύθυνση.
Η διαχρονική σύνδεση ναζί και κεφαλαίου αποδεικνύεται τόσο από το ίδιο το ιδεολογικό περιεχόμενο του ναζισμού που καλεί σε «ταξική ειρήνη», όσο και από τις πράξεις των ναζί, από την σχέση που είχαν στελέχη διαφόρων ναζιστικών οργανώσεων ή κομμάτων με την Αστική Τάξη. Μπορεί κανείς να ξεχάσει το φιλοεργοδοτικό σωματείο της ΧΑ στην Ζώνη στο Πέραμα; Μπορεί να ξεχάσει αυτά που έλεγαν οι φασίστες που καλούσαν τους εργαζόμενους σε διαπραγμάτευση με τους εφοπλιστές λέγοντας ότι για να έρθουν επενδύσεις θα πρέπει οι εργαζόμενοι να προσφερθούν να σταματήσουν τις απεργίες ή να ρίξουν τα μεροκάματά τους, υπό τον όρο ότι θα δίνεται δουλειά μόνο «στον Έλληνα εργάτη»; Αυτά δεν ήταν «ιδιαιτερότητες» ή «ιδιοτροπίες» της Χρυσής Αυγής: ήταν γνήσια έκφραση της ναζιστικής ιδεολογίας της και απόδειξη του πως αυτή βρίσκεται νομοτελειακά στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Έντεκα χρόνια μετά την δολοφονία Φύσσα δεν έχουμε ξεμπερδέψει με τους ναζί και την ιδεολογία τους. Μπορεί η ηγεσία της ΧΑ να βρίσκεται στην φυλακή, αλλά το ναζιστικό κοινό στην Ελλάδα δεν έπαψε να υπάρχει και βρήκε πολιτική φωλιά στα κόμματα ενός διαμορφωμένου μαύρου μετώπου που βλέπουμε να αναδύεται. Ο ναζισμός παραμονεύει στις «τέχνες» που προωθούνται από το σύστημα, στις σεξιστικές και ΛΟΑΤΚΙφοβικές αντιλήψεις, στις σχολές και στην διδασκαλία θεωριών ναζιστών ψευδοφιλοσόφων, στην σύγχρονη προώθηση του Ιδεαλισμού και της Μεταφυσικής. Καθήκον του αντιφασιστικού κινήματος στο σήμερα, λοιπόν, είναι συνολικά η πάλη ενάντια στο σάπιο ιδεολογικό εποικοδόμημα του καπιταλισμού που γεννά τον φασισμό και τέλος ενάντια στην ίδια την οικονομική βάση του καπιταλισμού, ενάντια δηλαδή στον καπιταλισμό τον ίδιο.
